Bu sefer sorunlarimizi unut--(muş) gibi yaparak yaziyorum.Yazmak istedim nedense bugün.
Yeterince yalnız kaldım kafami dinledim.Bu bitmek bilmeyen dünya telaşı içinde neyi paylasamadik.Biz çok küçük birer parcaydik.hiddetleniyorum son olaylara.Ama bunlardan bahsetmek istemiyorum artık.Duyarsizlikla suçlayacak kimsem yok.Ne de olsa ben onu birileri okusun kaygısıyla yazmıyorum ki.Ben beni bilmiyor muyum?
Kendimle konuşma bicimim bu.Benimle konuşmayı unutmuş iç sesim olarak hatta biz ona öyle demeyelim de ben iç sesimin Sesini kapatmış,birazcık kismistim diyelim.
Surda kendime yazdiklarimda silme tuşunu kullanmak istemiyorum.O yüzden ne dusunduysem o sevgili iç sesim.
Artık umarım mutlusundur.
Seni gün yüzüne çıkarmak bana da iyi geliyor.
Senin sesini kistigimda bi yanım buruk.Ama bazen sensizlik de iyi geliyor.Sen beni yargilamazsin biliyorum.Senin sesini kistigimda, actigim en kısa zamanda bana tripler atmassin.
Ustelik ben sanat degilim ki;
Ne toplum ne de sanat için olayım.
Ben kendim icinim.Senin icinim.
Tabi diğer yanimi buldugumda belki biraz değişiklikler yapilabilir bu konuya :)
Emin olmamakla birlikte umut ediyorum gelecek zamana.
Bu inancsizligimi kıracak biri mutlaka okumayi bilir beni.Zira kapağı çok da göz alici olmayan bir kitap gibiyim.okudukça sevecek beni bazıları.herkes değil. .
Herkes olmasın.. bazıları sevecek,bazıları gelecek, bazıları baş ucu kitabı yapacak,bazıları okumayı yarım bırakacak,bazıları tamamlayacak ama unutacak ve sadece biri beni anlayacak.
Ama anlayacak ha,
"Oyle beni bi tek sen anladin o da yanlış anladın " durumunda değil. .
Beni anlaman dilegiyle
İyi okumalar . .
17.07.2016
23:05
cer.y
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder